Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2004

Μοριάς το κυνήγι, Ποίημα Δημήτρη Ρουμελιώτη για το κυνήγι.


Ο Μήτσος και ο Τάκης δύο φίλοι κυνηγοί
Επηγαίνανε κυνήγι …κάθε Κυριακή!
Τον Σούρλο είχαν δάσκαλο και το Σέρβο απ΄ το Λαλιώτη
Και τον επίσης ξακουστό Θανάση Κλουτσινιώτη!

Σε λαγκαδιές τρυπώνουνε ανεβαίνουνε βουνά
Σε ποτάμια και ρυάκια που η καρδιά ριγά!
Ο Τάκης πάει τα σκυλιά, ο Μήτσος στο καρτέρι
Αχολογάει η μπαταριά σα βγει ο λαγός σε μέρη!

Τρέμει ο Ντικ μεσ’ στο ντορό, φωνάζει η λαγωνίκα
Φτεροκοπούν οι πέρδικες απ’ τα πυκνά τα ρείκια!
Ταίρι τους κάνει κι’ η μικρή, η Λάση η κουταβίτσα
Πούχει χάρη κι’ ομορφιά, μα και πολλά καπρίτσια!

Η Στέλλα σαν πιο έμπειρη, γυρίζει τη φωνή της
Ν’ ακούσουν τ’ άλλα τα σκυλιά νάρθουνε μαζί της!
Σειέται κουνιέται η πατουλιά απ’ του λαγού το σάλτο
Τρέχει ο Μήτσος στη θηλιά, και ο Τάκης πάρακάτω!

Αγαλλιάζει η ψυχή σαν κάθονται στη βρύση
Που το νερό της όταν πιουν νιώθουν γλυκό μεθύσι.
Παρέα έχουνε φορές τον Τάκη το Χοντρούλη
Με την ξάστερή του τη ματιά που τη ζηλεύουν ούλοι!

Από κοντά τους έρχονται, ο Γιώργος, ο Σπύρος, ο Θανάσης
Τα τρία λεβεντόπαιδα που τα χαίρεται ο πλάστης!
Το όπλα τους γυαλίζουνε στου ήλιου τα μύρια μάτια
Όταν ανεβαίνουνε της Ζήρειας τα μονοπάτια!

Στη Ρούμελη πηγαίνουνε πολλές φορές εκεί
Που οι Κατσιμαίοι έχουνε το ξακουσστό μαντρί!
Στου Κατσίμα την καλύβα ψήνουν τρώνε και γλεντούν
Τους τσοπάνηδες κερνάνε και τους τραγουδούν.
Κέφι μεράκι έχουνε κι αγάπη περισσή
Για το βουνό το δάσος που τους ευφραίνει τη ψυχή!

Μήτσος Ρουμελιώτης
Γενάρης 2004

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου